Moos leeft niet alleen in boeken

Tijdens het vak 'Dramolette' werden we uitgedaagd om binnen vier weken een absurd en 'onmogelijk' op te voeren theatertekst te schrijven, waarin - heel belangrijk - metaforen de boventoon voeren. Tijdens de eerste les moesten we hiervoor uit de losse pols een kort verhaaltje schrijven aan de hand van een lijstje van dingen die we wél en níet leuk vonden. Voor mij kwam hieruit het zielige kinderverhaaltje over Moos (ik had stiekem meer zin in het schrijven van jeugdtheater dan in het schrijven van een dramolette). Enigszins naïef had ik echter totaal niet bedacht dat we nogal sterk zouden worden aangemoedigd juist dít korte verhaaltje voor onze dramolette te gebruiken. Maar ik zou Leanne niet zijn geweest als ik juist dat niet als een leuke uitdaging zag. Ik heb daarom alsnog met veel plezier dit verhaaltje verder uitgebouwd naar een verhaal in een verhaal, in een verhaal. Lekker meta, lekker gek... En mijn dank aan al mijn klasgenoten die deze tekst met maximale inzet op de vloer hebben gezet tijdens onze presentatieavond! 

Gelezen? Deel uw beleving!

Een tekst kan u aanspreken of juist niet. Deel hieronder uw beleving, gevoel of geraaktheid met mij en anderen. Uw emailadres, dat u hierbij gevraagd wordt in te voeren, wordt niet publiekelijk bij de reactie vertoond. Enkel uw (verzonnen) naam is zichtbaar.